Pierwsze wrażenia z Worms Battlegrounds

Ostatni raz z sympatycznymi robaczkami miałem do czynienia ponad dekadę temu, kiedy w czytniku mojej „czarnuli” gościł Worms Forts: Under Siege. Wtedy raczej nie spodziewałem się, że moja kolejna przygoda z robalami od studia Team17 będzie miała miejsce dwie generacje konsol później. to nie tylko moje pierwsze od lat doświadczenie z tą serią, ale także debiut cyklu na PlayStation 4. Zapraszam do lektury moich poczatkowych wrażeń.

Z góry zaznaczę, że póki co nie miałem jeszcze okazji bawić się w tryb wieloosobowy, więc to, co przeczytacie, dotyczy wyłącznie kampanii dla pojedynczego gracza.

A ta prezentuje się naprawdę zacnie. Fabuła, rzecz jasna, jest zwariowana i pełna humoru. Nasz oddział robali zostaje wynajęty przez niejaką Tarę Pinkle, która trudni się okradaniem muzeów historycznych z cennych eksponatów. Jej kolejnym celem jest Kamienna Marchew, a nasi mali pełzający przyjaciele otrzymują zadanie jej wykradzenia. Wystarczająco absurdalnie? Sądzę, że tak.

W grze czeka na nas dwadzieścia pięć poziomów. Każdy z nich reprezentuje inny okres w historii świata - raz trafiamy do epoki Wikingów, a chwilę później walczymy na ziemiach objętych rewolucją przemysłową. Z racji na możliwość destrukcji otoczenia lokacje ciągle się zmieniają, więc trzeba uważać na to, gdzie posyłamy naszych małych wojaków. To, co odrobinę drażni, to źle zbalansowana SI przeciwników. Nie dość, że czasem zaplanowanie kolejnego ruchu zajmuje im, delikatnie mówiąc, dłuższą chwilę, to ich decyzje potrafią być zarówno imponujące, jak i idiotyczne. Potrafią eliminować cię z dystansu w sytuacjach, w których nawet nie pomyślałbyś, że to możliwe. Z drugiej strony nie raz zdarzyło mi się, że rywal pod dłuższym namyśle wysadził sam siebie. Czasem ciężko doszukać się w ich działaniach logiki.

Więcej dowiecie się z recenzji Worms Battlegrounds, która pojawi się w naszym serwisie na dniach.